Istnieją dwa mechanizmy nerwowe umożliwiające zwiększenie siły skurczu mięśni. Pierwszy z nich to zwiększenie liczby rekrutowanych w tym samym czasie jednostek motorycznych (włókien) danego mięśnia podczas ruchu. Drugim sposobem jest zwiększenie częstotliwości pobudzania komórek mięśniowych. Ten drugi sposób prowadzi do sumowania czasowego skurczów w postaci skurczu tężcowego niezupełnego i zupełnego i tym samym do zwiększenia uzyskiwanego napięcia.
U nietrenujących osób zdolność do jednoczesnego rekrutowania jednostek ruchowych jest ograniczona. W czasie maksymalnego skurczu dowolnego angażują oni około 75 % jednostek motorycznych danego mięśnia. Kilkukrotne powtórzenie skurczu umożliwia zwiększenie siły dzięki zwiększeniu liczby rekrutowanych jednostek (tzw. torowanie nerwowo-mięśniowe).
W treningu siłowym, gdzie cyklicznie powtarza się skurcze izometryczne z maksymalną siłą, w pierwszych dwóch tygodniach treningu obserwuje się szybki wzrost siły maksymalnej, któremu towarzyszy zwiększenie zintegrowanej aktywności elektromiogramu (EKG). Efekt ten jest widoczny zarówno w kończynie ćwiczonej, jak również w kontralateralnej (niećwiczonej) i związany jest z usprawnieniem mechanizmów nerwowych kształtujących siłę skurczu.
W późniejszym okresie treningu wzrost siły w kończynie trenowanej zachodzi dzięki zwiększeniu liczby włókienek kurczliwych w efekcie przerostu mięśnia.
Szybkość skurczów mięśnia w wysokim stopniu uzależniona jest od rodzaju aktywnych włókien mięśniowych i wielkości pokonywanego oporu. Mechanizmem nerwowym umożliwiającym uzyskanie dużej szybkości skurczów jest selektywna rekrutacja włókien szybko kurczliwych. W miarę narastania zmęczenia jednostki szybko kurczliwe zastępowane są wolno kurczliwymi co prowadzi do obniżenia szybkości skurczów mięśniowych i spadku intensywności treningu.
Mechanizmy wzrostu siły mięśniowej.
Istnieją dwa mechanizmy nerwowe umożliwiające zwiększenie siły skurczu mięśni. Pierwszy z nich to zwiększenie liczby rekrutowanych w tym samym czasie jednostek motorycznych (włókien) danego mięśnia podczas ruchu. Drugim sposobem jest zwiększenie częstotliwości pobudzania komórek mięśniowych. Ten drugi sposób prowadzi do sumowania czasowego skurczów w postaci skurczu tężcowego niezupełnego i zupełnego i tym samym do zwiększenia uzyskiwanego napięcia.
U nietrenujących osób zdolność do jednoczesnego rekrutowania jednostek ruchowych jest ograniczona. W czasie maksymalnego skurczu dowolnego angażują oni około 75 % jednostek motorycznych danego mięśnia. Kilkukrotne powtórzenie skurczu umożliwia zwiększenie siły dzięki zwiększeniu liczby rekrutowanych jednostek (tzw. torowanie nerwowo-mięśniowe).
W treningu siłowym, gdzie cyklicznie powtarza się skurcze izometryczne z maksymalną siłą, w pierwszych dwóch tygodniach treningu obserwuje się szybki wzrost siły maksymalnej, któremu towarzyszy zwiększenie zintegrowanej aktywności elektromiogramu (EKG). Efekt ten jest widoczny zarówno w kończynie ćwiczonej, jak również w kontralateralnej (niećwiczonej) i związany jest z usprawnieniem mechanizmów nerwowych kształtujących siłę skurczu.
W późniejszym okresie treningu wzrost siły w kończynie trenowanej zachodzi dzięki zwiększeniu liczby włókienek kurczliwych w efekcie przerostu mięśnia.
Szybkość skurczów mięśnia w wysokim stopniu uzależniona jest od rodzaju aktywnych włókien mięśniowych i wielkości pokonywanego oporu. Mechanizmem nerwowym umożliwiającym uzyskanie dużej szybkości skurczów jest selektywna rekrutacja włókien szybko kurczliwych. W miarę narastania zmęczenia jednostki szybko kurczliwe zastępowane są wolno kurczliwymi co prowadzi do obniżenia szybkości skurczów mięśniowych i spadku intensywności treningu.
rehabilitacja Ursynów
Trener osobisty, trener przygotowania motorycznego Warszawa
fitness klub Ursynów