Wśród sportowców, których dyscyplina sportowa wymaga mocnego angażowania kończyn dolnych zdarzają się kontuzje związane z uszkodzeniem obrąbka panewkowego stawu biodrowego. W grupie ze skłonnościami do złapania tej kontuzji są zawodnicy, u których występuje dysplazja stawów biodrowych lub ciasnota między kością udową a panewką. Rozerwanie obrąbka panewkowego może mieć charakter ostry lub zwyrodnieniowy. Rozerwania zwyrodnieniowe częściej występują podczas uprawiania sportów, w których wymagane jest silne zginanie stawów biodrowych np. w piłce nożnej, balecie, jak również tych, w których dochodzi do wielokrotnego skręcania stawu np. w golfie, łyżwiarstwie figurowym czy sportach walki. Z ostrym uszkodzeniem mamy zazwyczaj do czynienia podczas wykonywania ćwiczeń znacznie przekraczających możliwości siłowe zawodnika. Najczęściej kontuzji tego typu doznają młodzi, niedoświadczeni zawodnicy, którzy nie są odpowiednio przygotowani pod kątem motorycznym.
Bóle związane z uszkodzeniem obrąbka panewkowego są zazwyczaj odczuwalne w pachwinie i w przedniej części stawu biodrowego. Ból ten może również promieniować do pośladka i tylno-bocznej części stawu kolanowego. Objawom bólowym towarzyszy też strzelanie i blokowanie się stawu podczas wykonywania czynności ruchowych. Sportowcy z uszkodzonym obrąbkiem panewkowym często kuleją i wymagają stosowania kul. Przyjęcie pozycji zgięciowej, z odwiedzeniem i rotacją stawów biodrowych wywołuje ból. Niemożliwość wykonywania tych ruchów znacznie ogranicza możliwości treningowe. Leczenie, choć najczęściej wymaga interwencji chirurga, w większości przypadków umożliwia powrót do sportu, nawet na poziomie mistrzowskim.
Najprostszym sposobem zapobiegania tej kontuzji jest zaprzestanie wykonywania czynności powodujących mocne zgięcie stawów biodrowych. Najczęściej jednak jest to niemożliwe, ponieważ znacznie ograniczałoby możliwości treningowe w tych dyscyplinach sportu gdzie mocne zgięcie stawów biodrowych ma kluczowe znaczenie. Najlepszym rozwiązaniem jest więc odpowiednio zaplanowany trening funkcjonalny poprzedzony wcześniejszą kontrolą motoryki podstawowej np. za pomocą testów FMS.
Trener Osobisty, Trener przygotowania motorycznego, Warszawa fitness klub Ursynów
USZKODZENIE OBRĄBKA STAWU BIODROWEGO.
Wśród sportowców, których dyscyplina sportowa wymaga mocnego angażowania kończyn dolnych zdarzają się kontuzje związane z uszkodzeniem obrąbka panewkowego stawu biodrowego. W grupie ze skłonnościami do złapania tej kontuzji są zawodnicy, u których występuje dysplazja stawów biodrowych lub ciasnota między kością udową a panewką. Rozerwanie obrąbka panewkowego może mieć charakter ostry lub zwyrodnieniowy. Rozerwania zwyrodnieniowe częściej występują podczas uprawiania sportów, w których wymagane jest silne zginanie stawów biodrowych np. w piłce nożnej, balecie, jak również tych, w których dochodzi do wielokrotnego skręcania stawu np. w golfie, łyżwiarstwie figurowym czy sportach walki. Z ostrym uszkodzeniem mamy zazwyczaj do czynienia podczas wykonywania ćwiczeń znacznie przekraczających możliwości siłowe zawodnika. Najczęściej kontuzji tego typu doznają młodzi, niedoświadczeni zawodnicy, którzy nie są odpowiednio przygotowani pod kątem motorycznym.
Bóle związane z uszkodzeniem obrąbka panewkowego są zazwyczaj odczuwalne w pachwinie i w przedniej części stawu biodrowego. Ból ten może również promieniować do pośladka i tylno-bocznej części stawu kolanowego. Objawom bólowym towarzyszy też strzelanie i blokowanie się stawu podczas wykonywania czynności ruchowych. Sportowcy z uszkodzonym obrąbkiem panewkowym często kuleją i wymagają stosowania kul. Przyjęcie pozycji zgięciowej, z odwiedzeniem i rotacją stawów biodrowych wywołuje ból. Niemożliwość wykonywania tych ruchów znacznie ogranicza możliwości treningowe. Leczenie, choć najczęściej wymaga interwencji chirurga, w większości przypadków umożliwia powrót do sportu, nawet na poziomie mistrzowskim.
Najprostszym sposobem zapobiegania tej kontuzji jest zaprzestanie wykonywania czynności powodujących mocne zgięcie stawów biodrowych. Najczęściej jednak jest to niemożliwe, ponieważ znacznie ograniczałoby możliwości treningowe w tych dyscyplinach sportu gdzie mocne zgięcie stawów biodrowych ma kluczowe znaczenie. Najlepszym rozwiązaniem jest więc odpowiednio zaplanowany trening funkcjonalny poprzedzony wcześniejszą kontrolą motoryki podstawowej np. za pomocą testów FMS.
Trener Osobisty, Trener przygotowania motorycznego, Warszawa
fitness klub Ursynów