Trening po kontuzjiKOMPLEKS BARKOWY – ANATOMIA I REHABILITACJA PO URAZACH (1).
KOMPLEKS BARKOWY – ANATOMIA I REHABILITACJA PO URAZACH (1).
Staw ramienny ze względu na swoją budowę jest szczególnie narażony na urazy, skutkiem których będziemy mieli do czynienia z uszkodzeniem tkanek miękkich. W przeciwieństwie do stawu biodrowego, który jest bardzo mocno stabilizowany przez torebkę stawową i szereg silnych więzadeł, kongruencję, czyli odpowiednie zestawienie powierzchni stawowych, w stawie ramiennym stabilność w głównej mierze zapewnia odpowiednia obudowa mięśniowa.
Można wyróżnić 2 typy mięśni stabilizujących ten staw. Są to stabilizatory poprzeczne tzw. stożek rotatorów (m. nadgrzebieniowy, m. podgrzebieniowy, m. podłopatkowy, m. obły mniejszy), oraz podłużne (m. naramienny, głowa długa i krótka m. dwugłowego ramienia, m. kruczo-ramienny, głowa długa m. trójgłowego ramienia, m. piersiowy większy).
Zrównoważona praca obu grup mięśniowych, z których każda pełni nieco inne zadanie, zapewnia prawidłową biomechanikę pracy stawu ramiennego oraz odpowiedni rytm ramienno-łopatkowy w przypadku unoszenia ramienia. Do częstych kontuzji zaliczamy dysbalans mięśniowy objawiający się poprzez osłabienie siły mm. stożka rotatorów oraz zbyt mocną aktywację m. naramiennego, który nadmiernie pociąga kość ramienną ku górze, tym samym wywołując kompresję ścięgna m. nadgrzebieniowego przyczyniającą się do powstania m. in. procesu zapalnego w obrębie tego ścięgna oraz do powstania konfliktu podbarkowego.
Objawami tego jest osłabienie siły rotacji zewnętrznej, kłucie pod wyrostkiem barkowym, ból podczas unoszenia ramienia w zakresie 60-120 stopni, uczucie ocieplenia tego miejsca, jak również uczucie zmniejszenia ilości miejsca w stawie podczas ruchu. Drogą do zachowania poprawnego działania stawu będzie wzmocnienie grupy mięśni tworzących stożek rotatorów w ramach ćwiczeń prorehabilitacyjnych np. przy użyciu elastycznych taśm. Można wykonywać je na początku każdej jednostki treningowej jako dopełnienie rozgrzewki i przygotowanie do dalszej części.
Następnym krokiem, w przypadku już przebytej kontuzji, jest odbudowa ograniczonego zakresu ruchu i praca nad dynamiczną stabilizacją stawu ramiennego oraz łopatki.
Trener osobisty, Trener przygotowania motorycznego, Fizjoterapeuta, Warszawa fitness klub Ursynów
KOMPLEKS BARKOWY – ANATOMIA I REHABILITACJA PO URAZACH (1).
Staw ramienny ze względu na swoją budowę jest szczególnie narażony na urazy, skutkiem których będziemy mieli do czynienia z uszkodzeniem tkanek miękkich. W przeciwieństwie do stawu biodrowego, który jest bardzo mocno stabilizowany przez torebkę stawową i szereg silnych więzadeł, kongruencję, czyli odpowiednie zestawienie powierzchni stawowych, w stawie ramiennym stabilność w głównej mierze zapewnia odpowiednia obudowa mięśniowa.
Można wyróżnić 2 typy mięśni stabilizujących ten staw. Są to stabilizatory poprzeczne tzw. stożek rotatorów (m. nadgrzebieniowy, m. podgrzebieniowy, m. podłopatkowy, m. obły mniejszy), oraz podłużne (m. naramienny, głowa długa i krótka m. dwugłowego ramienia, m. kruczo-ramienny, głowa długa m. trójgłowego ramienia, m. piersiowy większy).
Zrównoważona praca obu grup mięśniowych, z których każda pełni nieco inne zadanie, zapewnia prawidłową biomechanikę pracy stawu ramiennego oraz odpowiedni rytm ramienno-łopatkowy w przypadku unoszenia ramienia. Do częstych kontuzji zaliczamy dysbalans mięśniowy objawiający się poprzez osłabienie siły mm. stożka rotatorów oraz zbyt mocną aktywację m. naramiennego, który nadmiernie pociąga kość ramienną ku górze, tym samym wywołując kompresję ścięgna m. nadgrzebieniowego przyczyniającą się do powstania m. in. procesu zapalnego w obrębie tego ścięgna oraz do powstania konfliktu podbarkowego.
Objawami tego jest osłabienie siły rotacji zewnętrznej, kłucie pod wyrostkiem barkowym, ból podczas unoszenia ramienia w zakresie 60-120 stopni, uczucie ocieplenia tego miejsca, jak również uczucie zmniejszenia ilości miejsca w stawie podczas ruchu. Drogą do zachowania poprawnego działania stawu będzie wzmocnienie grupy mięśni tworzących stożek rotatorów w ramach ćwiczeń prorehabilitacyjnych np. przy użyciu elastycznych taśm. Można wykonywać je na początku każdej jednostki treningowej jako dopełnienie rozgrzewki i przygotowanie do dalszej części.
Następnym krokiem, w przypadku już przebytej kontuzji, jest odbudowa ograniczonego zakresu ruchu i praca nad dynamiczną stabilizacją stawu ramiennego oraz łopatki.
Trener osobisty, Trener przygotowania motorycznego, Fizjoterapeuta, Warszawa
fitness klub Ursynów
mgr Mateusz Galiński