Zespół górnego otworu klatki piersiowej to termin określający kilka różnych dysfunkcji wynikających z kompresji struktur nerwowo-naczyniowych w obszarze ich przebiegu, w otworze piersiowym pomiędzy odcinkiem szyjnym a pachą.
Ze względu na bliskie sąsiedztwo splotu ramiennego i tętnicy podobojczykowej, struktury te w tym rejonie ciała są bardzo podatne na uszkodzenia kompresyjne. Najczęstszą ich przyczyną jest zmniejszenie przestrzeni pomiędzy obojczykiem a pierwszym żebrem. Często również kompresje występują w innych miejscach np. w przestrzeni pomiędzy mięśniem pochyłym przednim, mięśniem pochyłym środkowym a górną krawędzią żebra pierwszego.
Zespół górnego otworu klatki piersiowej występuję u zawodników wykonujących czynności kończyną górną ustawioną powyżej głowy. Nieprawidłowa postawa ciała z obciążeniem obręczy barkowej zmniejsza rozmiar kanału szyjno-pachowego i powoduje powstanie zespołu górnego otworu klatki piersiowej. Również skrócenie mięśni pochyłych spowodowane aktywnymi punktami spustowymi może wywołać tą dysfunkcję. Objawy wstępowania zespołu górnego otworu klatki piersiowej są dość często spotykane u osób, u których występuje przewlekła dyskineza łopatki. Osoby te cechują się skróceniem mięśni piersiowych mniejszych, mięśni pochyłych i górnej części mięśnia czworobocznego oraz osłabieniem mięśnia zębatego przedniego i dolnej części mięśnia czworobocznego. W efekcie objawy te powodują nadmierne pochylenie i protrakcję łopatki.
Terapia, którą stosuje się wśród osób, u których występuje zespół górnego otworu klatki piersiowej obejmuje korekcję odstających łopatek, naukę prawidłowego trzymania postawy ciała w pozycji stojącej, siedzącej i leżącej. Działania te to także przywrócenie prawidłowego zakresu ruchu w obrębie stawu ramiennego poprzez rozciąganie mięśni piersiowych i mięśni pochyłych oraz terapia punktów spustowych z mobilizacją łopatki.
Zespół górnego otworu klatki piersiowej .
Zespół górnego otworu klatki piersiowej to termin określający kilka różnych dysfunkcji wynikających z kompresji struktur nerwowo-naczyniowych w obszarze ich przebiegu, w otworze piersiowym pomiędzy odcinkiem szyjnym a pachą.
Ze względu na bliskie sąsiedztwo splotu ramiennego i tętnicy podobojczykowej, struktury te w tym rejonie ciała są bardzo podatne na uszkodzenia kompresyjne. Najczęstszą ich przyczyną jest zmniejszenie przestrzeni pomiędzy obojczykiem a pierwszym żebrem. Często również kompresje występują w innych miejscach np. w przestrzeni pomiędzy mięśniem pochyłym przednim, mięśniem pochyłym środkowym a górną krawędzią żebra pierwszego.
Zespół górnego otworu klatki piersiowej występuję u zawodników wykonujących czynności kończyną górną ustawioną powyżej głowy. Nieprawidłowa postawa ciała z obciążeniem obręczy barkowej zmniejsza rozmiar kanału szyjno-pachowego i powoduje powstanie zespołu górnego otworu klatki piersiowej. Również skrócenie mięśni pochyłych spowodowane aktywnymi punktami spustowymi może wywołać tą dysfunkcję. Objawy wstępowania zespołu górnego otworu klatki piersiowej są dość często spotykane u osób, u których występuje przewlekła dyskineza łopatki. Osoby te cechują się skróceniem mięśni piersiowych mniejszych, mięśni pochyłych i górnej części mięśnia czworobocznego oraz osłabieniem mięśnia zębatego przedniego i dolnej części mięśnia czworobocznego. W efekcie objawy te powodują nadmierne pochylenie i protrakcję łopatki.
Terapia, którą stosuje się wśród osób, u których występuje zespół górnego otworu klatki piersiowej obejmuje korekcję odstających łopatek, naukę prawidłowego trzymania postawy ciała w pozycji stojącej, siedzącej i leżącej. Działania te to także przywrócenie prawidłowego zakresu ruchu w obrębie stawu ramiennego poprzez rozciąganie mięśni piersiowych i mięśni pochyłych oraz terapia punktów spustowych z mobilizacją łopatki.
Trener osobisty, Trener przygotowania motorycznego, Warszawa
fitness klub Ursynów