Polega na wykonaniu wysiłku submaksymalnego (o intensywności niższej niż maksymalna) na cykloergometrze lub wchodzenia na stopień o wysokości 33 cm dla kobiet i 40 cm dla mężczyzn. Intensywność powinna być tak dobrana aby tętno osiągnęło i ustabilizowało się na poziomie 130-150 sk/min, a czas trwania wysiłku zawarł się w przedziale 5 – 8 minut. Odczytu tętna (np. z monitora pracy serca, lub palpacyjnie z tętnicy szyjnej) dokonujemy w 3 ostatnich minutach wysiłku. Istotne jest aby wartość z każdej minuty była podobna – różnica w częstości skurczów serca większa niż 4 sk/min dyskwalifikuje pomiary. Osiągnięte tętno musi pozostać w tzw. stanie równowagi fizjologicznej (steady-state).
Jeżeli wykorzystujemy stopień, musimy nadać rytm wchodzenia, najlepiej za pomocą metronomu. Rytm ten wynosi 22.5 wejść na minutę (metronom jest ustawiony na 90/min, a każdy cykl ruchowy jest czterotaktowy). Z pomiarami tętna postępujemy analogicznie jak w przypadku wysiłku na cykloergometrze.
Uśrednioną częstość skurczów odkładamy na poniższym nomogramie i odczytujemy wynik według przedstawionego tam przykładu. Stosując cykloergometr należy pamiętać, że pomiar dokonany w Watach należy pomnożyć przez 6 aby uzyskać wartość w kGm/min (jest to miara użyta w nomogramie). Jeżeli korzystamy ze stopnia, musimy uwzględnić nasz ciężar ciała (jest to uwidocznione na nomogramie powyżej).
Pamiętając o zależności częstości skurczów serca od wieku, otrzymany wynik należy przemnożyć przez współczynnik korekcyjny (ryc) i podzielić przez masę ciała.
współczynnik korekcyjny do testu Astranda
Przykład:
Mężczyzna, waży 75 kg, ma 35 lat i w teście uzyskał średnie tętno 150 ud./min.
Zaczynamy od zaznaczenia średniego tętna – 150 ud./min. na odpowiedniej skali (na skrajnej lewej skali po jej lewej stronie nomogramu), na skali ciężaru ciała zaznaczamy wagę – 75 kg (po stronie dla mężczyzn).
Teraz te dwa punkty na różnych skalach łączymy prostą linią (czerwona przerywana linia), która przetnie nam w pewnym miejscu skośną skalę wskazującą maksymalne zużycie tlenu w l/min, czyli 3,4 l/min.
Tą wartość należy pomnożyć przez odpowiedni dla wieku (35 lat) współczynnik korekcyjny, czyli przez 0,87. Daje to wynik 2,96 l/min.
Według tabeli klasyfikacji wydolności (przedstawionej poniżej) uzyskany wynik mieści się w przedziale 2,8-3,39 i jest wynikiem średnim.
tabela klasyfikacji wydolności
Trener personalny, Trener przygotowania motorycznego, Warszawa fitness klub Ursynów
TEST ASTRAND-RYHMING.
Polega na wykonaniu wysiłku submaksymalnego (o intensywności niższej niż maksymalna) na cykloergometrze lub wchodzenia na stopień o wysokości 33 cm dla kobiet i 40 cm dla mężczyzn. Intensywność powinna być tak dobrana aby tętno osiągnęło i ustabilizowało się na poziomie 130-150 sk/min, a czas trwania wysiłku zawarł się w przedziale 5 – 8 minut. Odczytu tętna (np. z monitora pracy serca, lub palpacyjnie z tętnicy szyjnej) dokonujemy w 3 ostatnich minutach wysiłku. Istotne jest aby wartość z każdej minuty była podobna – różnica w częstości skurczów serca większa niż 4 sk/min dyskwalifikuje pomiary. Osiągnięte tętno musi pozostać w tzw. stanie równowagi fizjologicznej (steady-state).
Jeżeli wykorzystujemy stopień, musimy nadać rytm wchodzenia, najlepiej za pomocą metronomu. Rytm ten wynosi 22.5 wejść na minutę (metronom jest ustawiony na 90/min, a każdy cykl ruchowy jest czterotaktowy). Z pomiarami tętna postępujemy analogicznie jak w przypadku wysiłku na cykloergometrze.
Uśrednioną częstość skurczów odkładamy na poniższym nomogramie i odczytujemy wynik według przedstawionego tam przykładu. Stosując cykloergometr należy pamiętać, że pomiar dokonany w Watach należy pomnożyć przez 6 aby uzyskać wartość w kGm/min (jest to miara użyta w nomogramie). Jeżeli korzystamy ze stopnia, musimy uwzględnić nasz ciężar ciała (jest to uwidocznione na nomogramie powyżej).
Pamiętając o zależności częstości skurczów serca od wieku, otrzymany wynik należy przemnożyć przez współczynnik korekcyjny (ryc) i podzielić przez masę ciała.
Przykład:
Mężczyzna, waży 75 kg, ma 35 lat i w teście uzyskał średnie tętno 150 ud./min.
Zaczynamy od zaznaczenia średniego tętna – 150 ud./min. na odpowiedniej skali (na skrajnej lewej skali po jej lewej stronie nomogramu), na skali ciężaru ciała zaznaczamy wagę – 75 kg (po stronie dla mężczyzn).
Teraz te dwa punkty na różnych skalach łączymy prostą linią (czerwona przerywana linia), która przetnie nam w pewnym miejscu skośną skalę wskazującą maksymalne zużycie tlenu w l/min, czyli 3,4 l/min.
Tą wartość należy pomnożyć przez odpowiedni dla wieku (35 lat) współczynnik korekcyjny, czyli przez 0,87. Daje to wynik 2,96 l/min.
Według tabeli klasyfikacji wydolności (przedstawionej poniżej) uzyskany wynik mieści się w przedziale 2,8-3,39 i jest wynikiem średnim.
Trener personalny, Trener przygotowania motorycznego, Warszawa
fitness klub Ursynów
dr Bogdan Krauss