Kalistenika jest to znany od starożytności trening siłowy oparty na pracy z wykorzystaniem masy własnego ciała, wzbogacony o ćwiczenia przy użyciu prostych przyrządów (drążki, poręcze, ławki). Nazwa wywodzi się z języka greckiego, gdzie kallos – piękno, sthenos – siła, a więc „piękno i siła”. Czym dla starożytnych Greków były piękno i siła możemy poznać po antycznych posągach. Kult dbania o ciało był głęboko zakorzeniony w ówczesnej kulturze i sztuce, pretendując niemal do miana obowiązku obywatelskiego. Motto „w zdrowym ciele zdrowy duch” było atrybutem helleńskiego stylu życia. Najbardziej rozbudowana forma kalisteniki występowała w Sparcie, gdzie była ona ściśle połączona z treningami zapasów, boksu, biegów długodystansowych, tańca i marszów wojskowych. Aktywność sportową tego typu wymuszał surowy i „zmilitaryzowany” sposób życia.
Tego typu trening był również uskuteczniany w starożytnym Rzymie, krajach Bliskiego Wschodu, Egipcie, Persji i na terenach obecnego Izraela. Przez lata rozprzestrzeniał się na całym świecie i ulegał licznym modyfikacjom. W XIX wieku, pruski nauczyciel i dowódca wojskowy Friedrich Ludwig Jahn opracował różnorakie typy sprzętu do kalisteniki, takie jak drążek, poręcze równoległe itp. Dzięki jego inwencji powstała gimnastyka sportowa. Z biegiem następnych lat kalistenika straciła na popularności ze względu na szerzącą się „modę na siłownię”. Dopiero w XXI wieku stała się ponownie „modna” m.in. dzięki książkom Paula Wade’a oraz fascynacji subkulturowej związanej z więziennym trybem życia.
Kalistenika w swej formie jest zarówno prosta, jak i złożona. Proste ćwiczenia posiadają szereg przeróżnych wariacji. Każde z nich może być modyfikowane dowolni, często według autorskiej inwencji trenującego. Według najogólniejszej koncepcji treningu kalistenikę można podzielić na sześć podstawowych rodzajów ćwiczeń. Należą do nich: pompki; podciąganie na drążku; przysiady; unoszenie nóg w zwisie; mostek; pompki w staniu na rękach. Ilość powtórzeń oraz serii bywa przeróżna, zwyczajowo dopasowana do trudności ćwiczenia oraz poziomu zaawansowania trenującego. Niebagatelne znaczenie ma również siła statyczna i związana z tym umiejętność utrzymywania określonych pozycji równoważnych takich jak wagi czy różne rodzaje podporów.
Kalistenika jest wszechrozwojową koncepcją treningu. Uskuteczniający ją sportowcy mogą się poszczycić zarówno sprawnością i wytrzymałością, jak i znaczącym wzrostem siły. Ze względu na szybko zauważalne efekty tego typu treningu, z roku na rok rośnie liczba jej zwolenników.
KALISTENIKA, CZYLI STREET WORKOUT.
Kalistenika jest to znany od starożytności trening siłowy oparty na pracy z wykorzystaniem masy własnego ciała, wzbogacony o ćwiczenia przy użyciu prostych przyrządów (drążki, poręcze, ławki). Nazwa wywodzi się z języka greckiego, gdzie kallos – piękno, sthenos – siła, a więc „piękno i siła”. Czym dla starożytnych Greków były piękno i siła możemy poznać po antycznych posągach. Kult dbania o ciało był głęboko zakorzeniony w ówczesnej kulturze i sztuce, pretendując niemal do miana obowiązku obywatelskiego. Motto „w zdrowym ciele zdrowy duch” było atrybutem helleńskiego stylu życia. Najbardziej rozbudowana forma kalisteniki występowała w Sparcie, gdzie była ona ściśle połączona z treningami zapasów, boksu, biegów długodystansowych, tańca i marszów wojskowych. Aktywność sportową tego typu wymuszał surowy i „zmilitaryzowany” sposób życia.
Tego typu trening był również uskuteczniany w starożytnym Rzymie, krajach Bliskiego Wschodu, Egipcie, Persji i na terenach obecnego Izraela. Przez lata rozprzestrzeniał się na całym świecie i ulegał licznym modyfikacjom. W XIX wieku, pruski nauczyciel i dowódca wojskowy Friedrich Ludwig Jahn opracował różnorakie typy sprzętu do kalisteniki, takie jak drążek, poręcze równoległe itp. Dzięki jego inwencji powstała gimnastyka sportowa. Z biegiem następnych lat kalistenika straciła na popularności ze względu na szerzącą się „modę na siłownię”. Dopiero w XXI wieku stała się ponownie „modna” m.in. dzięki książkom Paula Wade’a oraz fascynacji subkulturowej związanej z więziennym trybem życia.
Kalistenika w swej formie jest zarówno prosta, jak i złożona. Proste ćwiczenia posiadają szereg przeróżnych wariacji. Każde z nich może być modyfikowane dowolni, często według autorskiej inwencji trenującego. Według najogólniejszej koncepcji treningu kalistenikę można podzielić na sześć podstawowych rodzajów ćwiczeń. Należą do nich: pompki; podciąganie na drążku; przysiady; unoszenie nóg w zwisie; mostek; pompki w staniu na rękach. Ilość powtórzeń oraz serii bywa przeróżna, zwyczajowo dopasowana do trudności ćwiczenia oraz poziomu zaawansowania trenującego. Niebagatelne znaczenie ma również siła statyczna i związana z tym umiejętność utrzymywania określonych pozycji równoważnych takich jak wagi czy różne rodzaje podporów.
Kalistenika jest wszechrozwojową koncepcją treningu. Uskuteczniający ją sportowcy mogą się poszczycić zarówno sprawnością i wytrzymałością, jak i znaczącym wzrostem siły. Ze względu na szybko zauważalne efekty tego typu treningu, z roku na rok rośnie liczba jej zwolenników.
Trener osobisty, Warszawa
fitness klub Ursynów